การยับยั้งฮอร์โมนธรรมชาติน่าจะเป็นผลข้างเคียงที่พบได้บ่อยและเป็นไปได้มากที่สุดจากการใช้ anabolic steroids ในเกือบทุกกรณี การใช้ฮอร์โมนจะส่งสัญญาณไปยังระบบต่อมไร้ท่อ (endocrine system) ของคุณให้ลดหรือหยุดการผลิตฮอร์โมน นี่เป็นเพราะร่างกายต้องการรักษาสมดุลในสภาวะที่เรียกว่า “โฮมีโอสเตซิส” (homeostasis) เพื่อรักษาสมดุลนี้ ร่างกายจะพยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้มีฮอร์โมนใด ๆ มากเกินไปหรือน้อยเกินไป ในกรณีของการใช้ anabolic steroids สมองจะส่งสัญญาณให้ลูกอัณฑะ (testicles) ชะลอหรือหยุดการผลิตเทสโทสเตอโรน (ขึ้นอยู่กับประเภทและปริมาณของ anabolic steroids ที่ใช้) เมื่อมีฮอร์โมนเหลืออยู่ในระบบมากเกินไป
น่าเสียดายที่สิ่งนี้เกิดขึ้นเมื่อมีการเติมฮอร์โมนชนิดใด ๆ เข้าสู่ร่างกาย ดังนั้นถึงแม้นักกีฬาจะไม่ได้ใช้เทสโทสเตอโรน แต่ใช้ anabolic steroids อื่น ๆ ร่างกายก็ยังคงส่งสัญญาณนี้ใน 99% ของกรณี อย่างไรก็ตาม สเตียรอยด์แต่ละชนิดทำให้เกิดการยับยั้งในระดับที่แตกต่างกัน ตั้งแต่การหยุดการผลิตเทสโทสเตอโรนตามธรรมชาติอย่างสมบูรณ์ ไปจนถึงการลดลงเพียงเล็กน้อย ซึ่งยังคงมีฮอร์โมนธรรมชาติบางส่วนที่ผลิตและไหลเวียนอยู่ ในเกือบทุกกรณี การยับยั้งนี้จะสิ้นสุดลงเมื่อ anabolic steroids ไม่มีผลในร่างกายอีกต่อไป
จากแผนภูมิด้านล่าง เราสามารถเห็นภาพสะท้อนของระดับกิจกรรมระหว่างการใช้สเตียรอยด์ (Nandrolone) เปรียบเทียบกับระดับของเทสโทสเตอโรนธรรมชาติที่ถูกผลิต กล่าวอีกนัยหนึ่ง เมื่อระดับของสเตียรอยด์เพิ่มขึ้น (แผนภูมิที่ 2) ระดับของเทสโทสเตอโรนจะลดลง (แผนภูมิที่ 1) และในทางกลับกัน
ตามที่แผนภูมิแรกแสดงให้เห็น ระดับของเทสโทสเตอโรนลดลงเมื่อมีการใช้ Nandrolone (ซึ่งเป็น anabolic steroid) แต่สิ่งที่น่าสนใจคือแผนภูมิต่อมาแสดงภาพสะท้อนที่เกือบจะเหมือนกัน ซึ่งระดับของ Nandrolone ในเลือดเพิ่มขึ้น สิ่งนี้บ่งชี้ว่าปริมาณของสเตียรอยด์ชนิดนี้ในเลือดมีความสัมพันธ์โดยตรงและสัดส่วนกับการยับยั้งการผลิตเทสโทสเตอโรนตามธรรมชาติ นี่คือแผนภูมิ:
นักกีฬาส่วนใหญ่ที่ใช้ anabolic steroids ยอมรับว่านี่เป็นราคาที่จำเป็นต้องจ่ายเพื่อรับประโยชน์จากการใช้สเตียรอยด์ ในความพยายามที่จะรับมือกับปัญหานี้ นักกีฬาได้ทดลองใช้สารต่าง ๆ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเพื่อหลีกเลี่ยงหรืออย่างน้อยก็จำกัดปัญหานี้ Human Chorionic Gonadotropin (HCG), ยาต้านเอสโตรเจน, และ Selective Estrogen Receptor Antagonists (SERMs) ถูกนำมาใช้ในระหว่างรอบการใช้สเตียรอยด์ หรือหลังจากจบรอบ (หรือทั้งสองอย่าง) โดยมีจุดประสงค์ในการป้องกันปัญหานี้
ตารางต่อไปนี้แสดงระดับฮอร์โมนต่าง ๆ ของอดีตผู้ใช้สเตียรอยด์ที่ไม่ได้ใช้มาหนึ่งปี (เรียกว่า “อดีตผู้ใช้” โดยกลุ่มคนที่ให้ทุนในการทดสอบ) เทียบกับผู้ใช้ปัจจุบัน (เรียกว่า “ผู้ใช้”):
สิ่งที่เราเห็นในแผนภูมินี้ไม่ได้ทำให้ใครที่มีความรู้เกี่ยวกับสเตียรอยด์แปลกใจ และไม่ใช่สิ่งที่ถูกสร้างกระแสในสื่อ จากการศึกษาผู้ที่ไม่ได้ใช้สเตียรอยด์มาหนึ่งปี ฮอร์โมนทั้งหมดที่ถูกวัด (เทสโทสเตอโรน, เอสโตรเจน) อยู่ในระดับปกติทั้งหมดอย่างชัดเจน! ผลกระทบของสเตียรอยด์ที่มีต่อฮอร์โมนของคุณสามารถกลับสู่สภาพปกติได้ และเรื่องเล่าที่น่ากลัวในสื่อต่าง ๆ เกี่ยวกับผู้ที่ไม่สามารถฟื้นตัวกลับมามีฮอร์โมนที่ปกติหลังจากใช้เพียงหนึ่งรอบนั้นถูกกล่าวเกินจริงมาก ใครก็ตามที่คุ้นเคยกับ “After School Specials” เกี่ยวกับสเตียรอยด์จะต้องประหลาดใจมากที่ได้รู้ข้อเท็จจริงนี้
สำหรับ “The Aaron Henry Story” ใน HBO ผมไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าเขาต้องทนทุกข์จากผลข้างเคียงจนถึงวัย 40 ปีได้อย่างไร ในเมื่อผู้ใช้สเตียรอยด์ในงานวิจัยนี้กลับสู่สภาพปกติหลังจากหนึ่งปี และบางรายใช้มากกว่าเขาเสียอีก!
(*Journal of Steroid Biochemistry and Molecular Biology. 84 (2003) 369-375)
เราจะแก้ Inhibition of Natural Hormones (การยับยั้งฮอร์โมนธรรมชาติ) ได้อย่างไร ?
…
